بی تو شوریدگی چنان سرد است که به بیزاری اش نمی ارزد

بی تو عمر چنان پر از درد است که به بیماری اش نمی ارزد

بی تو ساغر به گردش اوردن نه سروری نه حال میبخشد

بی تو مستی به جای بی خبری پای تا سر ملال میبخشد

بی تو سیر و سفر به باغ و بهشت خیمه بردن به شوره زاران است

بی تو در بین جمع بنشستن سر نهادن به کوهساران است

بی تو خواب نشاط اور همچون سنگی به سینه سنگین است

بی تو هر گونه لذت و عیشی چون اجل در کنار بالین است

بی تو باد حیات بخش بهار روح کش تر از ابر پاییز است

بی تو لبخند هر شکوفه به باغ چون سکوت خزان غم انگیز است

بی تو هر گونه شعر و سازی داستان گوی نامردی هاست

بی تو هر بانگ مرغ خوش خوانی خبر شوم و مرگ شادی هاست

بی تو هر خنده های محنت بار گل بی بوی یاس پیوندی است

بی تو در بزم اهل دل رفتن خود فریبی است به شوق بی خبری

بی تو هر شعری که به زبان اید سرگذشتی ز بدی و درد است

 تا به چشمت کسی نظر نکند خبر از حال من کجا دارد

بکن آزارم انچه بتوانی دل من هم بدان خدایی دارد